Śpiewać każdy może...

Chodzi o istotny element życia, jaką jest mowa, głos, wyrażanie. Za tym idzie ogólna ekspresja, umiejętność komunikacji w taki sposób, aby była ona autentyczna i wyrażała faktycznie to, co chcemy wrażać. Są pewne podstawy, nie tylko naukowe, ale i kulturowe, by sądzić, że praktyka śpiewu pomaga zdobyć kontrolę nad swoim głosem i funkcjami organizmu. Uwalniając głos w dowolnych dźwiękach, jakie tylko nam przyjdą do głowy lub… do brzucha.

fot. designecologist, CC0

Te wątki mają ścisły związek z najdłuższym nerwem w ciele: nerwem błędnym. Łączy on ośrodkowy układ nerwowy (mózg, rdzeń kręgowy) z jelitami, a zatem funkcjami przywspółczulnego układu. Optymalna praca nerwu błędnego, pozwala dobrze trawić i przyswajać składniki odżywcze, stymuluje również produkcję żółci. Odpowiada za uwalnianie się wielu neuroprzekaźników, dzięki którym zachowujemy równowagę, stabilność psychiczną i zadowolenie z życia. Znane wśród nich, to serotonina, noradrenalina, acetylocholina (przekształcanie krótkotrwałej pamięci w długą!). Powiada się także, że nerw błędny jest ściśle połączony z działaniem hormonów – poprzez swoje zakończenia w jelitach. Najnowsze badania donoszą jednak, że ów nerw kończy się ciut dalej – w miednicy. I tym samym pięknie zamykamy opowieść o hormonach, rozluźnieniu i stabilizacji. To w dnie miednicy znajduje się najwięcej mikro-mięśni, które w stanie relaksu wpływają na gospodarkę hormonalną i utrzymanie homeostazy w organizmie. Poruszanie biodrami – w każdej odsłonie – również na aktywuje interesujący nas nerw.

Wróćmy do śpiewu – śpiewu prosto z trzewi! Gdy śpiewamy – od brzucha, aż po czubek głowy napełniamy się wibracją dźwięków, stymulując pracę nerwu błędnego. Jakie czynności jeszcze na niego wpłyną? Łatwo włączyć je w codzienną pielęgnację, a nawet trening, jeśli zmagamy się z chandrą czy dołkiem, ograniczającym ekspresję i kreatywność.

Wśród działań na rzecz wesołego nerwu, co jak błędny rycerz poszukuje chilloutu, wymienia się: napinanie mięśni brzucha, ćwiczenia izometryczne np. joga, tai chi, głęboki oddech, płukanie gardła, gwizdanie, śmiech, morsowanie, medytację oraz śpiew. Pełen luzu, bez kontroli i oceniania śpiew, pozwala aktywować nerw błędny i wprowadzić nie tylko w świetny nastrój, ale też popracować nad jakością, wyrazistością głosu. Być może rozbawimy także domowników lub sąsiadów, ale wtedy wystarczy powiedzieć, że to dla dobra ich nerwów błędnych!