Samotne podróżowanie

Kim jest samotny podróżnik? Zwichrowanym buntownikiem? Introwertykiem? Samotnikiem? Artystą-dziwakiem? Nieznoszącym sprzeciwu tyranem? Zdobywcą, niechcącym się dzielić sukcesami? Osobą po przejściach, która niczym w filmach wyruszyła w poszukiwaniu sensu życia? Albo w poszukiwaniu gorącego romansu? A może po prostu osobą, która potrzebuje się na chwilę oderwać od tego, co dobrze jej znane, kimś, kto potrzebuje przez chwilę wsłuchać się w siebie.

Czasem ciężko zrozumieć, czemu trzeba oddalić się na chwilę od wszystkiego, co ukochane i bliskie sercu. Choć czasem pojawiają się wątpliwości, czy to nie dziwne i egoistyczne, czy inni to zrozumieją; ale jak mówi refren znanej piosenki there's no love without freedom.

fot. Jan Alexander, CC0

Co zyskujesz rezygnując z towarzyszy podróży? Masz trochę czasu do spędzenia ze sobą. Możesz lepiej poznać samą siebie. Musisz sobie poradzić. Nikt niczego za Ciebie nie zrobi. Nie ma księżniczkowania. Ale z drugiej strony to ogromna wolność. Możesz zarządzać swoim czasem i potrzebami według własnego uznania. Gdy coś nie wyjdzie możesz mieć pretensje tylko do siebie; ale za to każdy mały sukces daje ogromną satuskację, bo wiesz, że jest Twoją zasługą. Musisz sama zmierzyć się z nieznanym, nowym otoczeniem. Możesz z dystansu przyjrzeć się swoim relacjom i swojej codzienności. Łatwiej zrozumieć i docenić, co jest dla ciebie naprawdę ważne.

Czy na własną rękę oznacza zawsze samotnie? Nie, wręcz przeciwnie. Wbrew pozorom, kiedy podróżuje się samemu łatwiej nawiązywać nowe znajomości, ludzie otwierają się przy tobie i chętnie służą pomocą.

Kiedy wrócisz z samotnej podróży inaczej się ze sobą czujesz, inaczej na siebie patrzysz i również inni inaczej Cię traktują. I choć ten stan nie musi trwać długo, to warto to poczuć.