Profesor

Kiedyś na wykładzie u mojego ulubionego profesora usłyszałam ciekawą dygresję na temat struktury społeczeństwa. Profesor zawsze trochę nas umoralniał. Prawicował, ale to akurat mi nie przeszkadzało. Otóż świat jest zbudowany hierarchicznie.

Krata okienna w kształcie marchewki, fot. Julia Ziółkowska

Myślę, że miło jest przebywać w stabilnym świecie z zasadami, jednak rzeczywistość postępuje trochę inaczej. Hierarchie owszem istnieją i nie da się ich zastąpić anarchią. Są wartości, systemy, struktury. Nie wiem, może Wolter mi zaszkodził. Cały oświeceniowy liberalizm, ale nie tylko. Tak naprawdę wszystko może być wszystkim, mieszczanin szlachcicem, intelekt wydumaniem, a wszystko iluzją. I to nie jest tzw. dekonstrukcja XX-wieczna, bo to istniało już wcześniej. To realizm przewrotnej wizji. Potworna niepewność. Oraz lustrzana percepcja.

To prawda, że w drugiej osobie widzimy swoje odbicie, a to co mówimy do innych chcielibyśmy tak naprawdę powiedzieć sobie.

Figa w madryckim parku Retiro, fot. Julia Ziółkowska

Mieszkam w Warszawie. Podoba mi się to miasto. Zanurzam się w nie, poznaję z wielu stron. Jest tu sporo fajnych klimatów, na pewno nie można się tu nudzić. Zabawna rzecz spotkała mnie ostatnio, bo oprócz przesiadywania w kawiarniach, spacerowania po parkach, tzw. „bywania” i zdobywania kolejnych szlifów w dziedzinie edukacji, czasem mam spotkania biznesowe. Facet mnie więcej w moim wieku promuje kreatywność. Jak się zdaje większość ludzi związanych ze sztuką lub z designem posiada tę cechę i posługuje się nią naturalnie. Jednak chodziło o coś innego. Z cyklu: dziedziny mi nieznane, kreatywność biznesowa. To dość zabawne traktowanie dorosłych jak przedszkolaków. Tutaj nie jest to wyjątek od reguły. Ludzie uczą się wydobywać z siebie pomysłowość. Taki klimat.