Lenistwo
Zanim zacznę pisać zrobię sobie herbaty i zapalę kadzidło, pójdę do łazienki. W zasadzie jeśli człowiek coś robi, to z ostateczności, gdy jest przymuszony. Woli pogrążać się w słodkim lenistwie. No właśnie. Czy lenistwo jest słodkie? Co nam obiecują po śmierci Wielkie Religie? To, że nic nie trzeba będzie robić, w przypadku Buddyzmu nie będzie trzeba nawet chcieć. RAJ.
Tu na Ziemi wciąż trzeba działać. Większość ludzi musi pracować, tak to jest urządzone. Cały czas posługujemy się społeczną wymianą dóbr, więc jeśli chcesz czerpać ze źródła prosperity, musisz coś dawać. Czasem przychodzi to z oporem, czasem udaje się przekonać siebie samych, że nam się chce. Ambicja, status, majątek. Jest po co żyć.
Land of Cockaigne, Pieter Bruegel the Elder, circa 1567, Public Domain
W Brueglowskiej Krainie lenistwa przedstawione trzy postaci leżących ludzi otoczone są jadłem. Półmiski stoją rzędami na dachu, talerze i dzbany zwieszają się z drzewa, wokół biega świnka z wbitym w grzbiet nożem. Te trzy rozleniwione osoby różni status społeczny. Jeden spośród tych mężczyzn na pewno jest rycerzem, drugi, wieśniakiem, atrybutem trzeciego są futrzany płaszcz i książka leżąca nieopodal, jest więc uczony w piśmie.
Obraz jest alegorią. Jak większość malarstwa nowożytnego niesie za sobą ukryte treści. Być może przedstawia Kukanię, Krainę Pieczonych Gołąbków, legendarne państwo, gdzie wszystko jest za darmo, można jeść ile się chce, a niepotrzebne nikomu worki złota leżą na polach. A może malarz ukrył w dziele jeszcze inne treści.
Sytość rozleniwia, z pełnym żołądkiem nie chce się ruszać. Układ pokarmowy to dziwny twór. Pochłania on 80% energii wytwarzanej w procesie metabolizmu, trawimy aby trawić. Ten fakt sam w sobie niesie wartość metaforyczną.
Lenistwo to jeden z siedmiu grzechów głównych. Bardzo urokliwy esej na temat tych wad powstał pod piórem Czesława Miłosza (Saligia). Według religii protestanckiej lenistwo jest grzechem najcięższym, niewybaczalnym, gorszym nawet od pijaństwa.
U Miłosza przeczytałam kiedyś, że człowiek ma ograniczony zasób możliwości jeśli chodzi o uczenie się, jest on zapisany w genach. Mam wrażenie, że najlepiej rozumieją to studenci. Po prostu w pewnym momencie intensywnego przyswajania wiedzy organizm mówi stop i już dalej nic nie wejdzie do głowy.
Może podobnie jest z każdą aktywnością?
Julia R. Ziółkowska
Blogerka, youtuberka, poetka.
