Banalne porównanie życia
Przesłanie jest proste, wydaje się, że za proste. Przecież nasze życie jest bardziej skomplikowane. Jakby...
Zewsząd pada wiele porównań dotyczących ludzi. Opisujących różne charaktery, różne sytuacje i zdarzenia. Trafniejszych i tych mniej udanych. Słuchając pewnej piosenki, mówiącej, że jesteśmy jak ptaki, wiedziałam, że będzie to równie przereklamowane porównanie. Przecież porównując siebie z czymkolwiek dajemy znak, że nie potrafimy się zdefiniować. Nawet tak po prostu.
Tu jest inaczej. Zaczyna się pogodnie. Jak każde życie dwojga ludzi. Każdy lot dwóch ptaków. Wspominają tę dobroć, delikatne zakochanie, powiew wiosny. Melodia faktycznie uzmysławia nam podniebną wyprawę ptaków i ich wzdychanie z zachwytu. Współgrają skrzypce nadając utworowi rzewności. Cud, miód, kto nie chciałby tak różowego życia pełnego wzlotów?
Nic nie trwa wiecznie, nieuchronnie więc zbliżamy się do finałowej sceny. Tej z, jakby, innego scenariusza, bo życie dwóch ptaków zapełnia się gorzką melodią.
Przesłanie jest proste, wydaje się, że za proste. Przecież nasze życie jest bardziej skomplikowane. Jakby…
Po ochach i achach jeden z ptaków zrobił coś nie tak, to przecież ludzkie w tej ptasiej wersji. Przyszedł smutek, może niepewność. Nie jest tak?
Ale potem znów wybrzmiało zakończenie. Dziwne – radosne.
Chcę Ci powiedzieć, że nieważne jak trudno Ci jest, to minie. A smutna część będzie tylko częścią – tak jak w tej piosence, znalazło się na nią jedynie ułamek minuty.
Nie martw się, jesień odejdzie, przyjdzie wiosna!
Helena Rowińska
Copywriterka z bagażem pomysłów, w różowych okularach, przez które stara się dostrzegać jedynie pozytywy.
